Palnik Bunsena został wynaleziony w 1850 roku i do dnia dzisiejszego z powodzeniem wykorzystywany jest w laboratoriach podczas obróbki złota lub ołowiu, jak i na placach budowy gdzie zwykle pomocny jest przy lutowaniach rur miedzianych.

Konstrukcja

Palnik jest niezwykle prostej budowy gdyż składa się z prostej, kominowej dyszy z otworami u nasady, podstawki do której jest przymocowana oraz pojemnika z mieszaniną gazów propan i butan.

Regulacja otwarcia otworów zasysających powietrze powoduje kontrolowanie temperatury płomienia, a dodatkowy regulator przepływu gazu daje możliwość wyboru wysokości płomienia.

Palnik uruchamia się przy zamkniętych otworach, które otwiera się stopniowo dopiero wtedy, kiedy palnik się już nagrzeje. Zgaszenie płomienia poprzez ponowne zamknięcie otworów powodowało w dawnych czasach wciągnięcie płomienia do środka, przez co tworzyło się ryzyko mikro wybuchu i poparzenia. Współczesne palniki jednak nie rodzą takiego ryzyka, ponieważ wyposażone są w serie zabezpieczeń uniemożliwiających wciągnięcie płomienia do swojego środka.

Palnik Bunsena wykorzystywany jest zarówno w laboratorium, jak i na placach budowy, gdzie okazuje się przydatny podczas lutowania rur miedzianych.